PENCEREDEN BAKTIM SANA

Bugün dünyaya oturduğum odanın camından bakıyorum. Her canlı kendi havasında. Bazısı bir o yana bir bu yana dans ediyor bazılarıda ona eşlik edip çevresinde raks ediyor. Bunlar için dünya ye,iç,oyna ne akla ne fikre ihtiyaçları var sadece yaşa.Bu saydıklarım genelde en şanslıları canlıların.Bu dansı seyrederken kafamı biraz daha aşağı indirerek bakıyorum hayata. bir kaç insan birinin elinde çocuk diğerininkinde çanta bir başkasında ise köpek ama hepsiniz yüzleri asık sanki kandili söndürmeyi unutmuşlar gibi. Çocuklu olanı anlaşılan kreşe yetişmek için elinden gelen çabayı gösteriyor çocukta bir okadar keçi sonuç elde olan çocuğun kucağa çıkmasıyla olay tatlıya bağlanıyor.Ama anne yinede ilk başlayan günde bile yorgun. Elinde çanta olanın hayat umrunda gözükmesede ruhunda yüz bir karış sanki sevdasızlık vurmuş zavallı genci biri bana baksada rahatlasam artık kurtulsam şu sahte süslerden kendimi bulsam diye bir o yana bir bu yana bakıyor ama farkında değil görmüyor. Kendini bir rahat bıraksa sanki herşey daha kolay ve çabuk olacak. Yaşı kemale ermiş elinde köpek olan sakin insanda sıra oda mutsuz yüzü düşmüş köpeğinin ona yaptıgı oyunlara rağmen mutlu değil oda yaşamış oda yaşlanmış. Anlaşılan yanında ne çocuk kalmış ne torun elinde bir tasma birde top. Tukmak istemezmiydim diye yürüyor bir elimle torun bir elimle onun oyuncaklarını dercesine bakıyor kreşe giden çocuk ve annesine. Aslında genç olan kızda, bebekli annede ve köpekli teyzede hepsi aynı insan ama farkında değiller sadece zamanın biri başında biri sonunda. Dünya doğum ile ölüm arasında şimdi ben ucunda sen başında göz bile kırpmadan gelmedimi bu hafta....